We hebben een 'Bali'-boom thuis, althans zo noemen wij dit boompje. Misschien ken je ze wel, in subtropische gebieden zie je ze overal. Bomen met wit-gele bloemetjes, de plumeria frangipani - voor ons dus de 'Bali-boom'. Bij het kijken naar deze bloem wordt ik meteen al vrolijk. Bij ons thuis staat dus zo'n boompje in de pot, want de koude winter gaat deze boom hier niet overleven. Deze zomer hebben we het boompje buiten gezet. En als snel gingen de bladeren hangen. Teveel zon, te weinig water? vroegen we ons al snel af. Dus weer binnen en water erbij. En binnen een uur stond dit boompje weer in volle kracht rechtop.
Dus wat doen we van nature?
We kijken naar de omgeving van het boompje of de plant, of we geven de boom of plant voeding. Of misschien wat minder voeding, dat kan soms ook een oplossing zijn. Dit wat we dus redelijk instinctief doen bij een boom of een plant, kunnen we misschien wel doortrekken naar hoe we met onszelf omgaan.
Want wat doen we zelf als we merken dat het even niet meer gaat of we merken dat de levenslust er uit is? Stel jezelf maar eens deze vraag:
Wat doe ik als bij mij de energie of de levenslust er even uit is?
En wees eens eerlijk, echt eerlijk. In gedachten hoor ik de volgende eerlijke antwoorden al oppoppen 'dan ga ik binge-watchen', 'dan ga ik stiekem de chips soldaat maken', 'ik pak de snoeppot erbij', 'ik ga nog harder mijn best doen', 'ik duik mijn bed in'. Wat herken je hiervan bij jezelf? Je hoeft dit niet te delen met een ander gelukkig ;-)
En ja, dit doen we allemaal van tijd tot tijd. Maar krijgen we daarmee de levenslust of de energie weer terug? Misschien tijdelijk wel, maar al snel merk je dat er niets is veranderd.
Wat nou, als je dat eens anders ging doen. Wat nou, als je jezelf eens zou voeden, net zoals je dat bij de plant of de boom doet. Dus mijn vraag voor jou is:
Hoe voedt jij vandaag jouw bezieling?
Als je alvast wat inspiratie wil krijgen, raad ik je aan om hoofdstuk 7 uit mijn boek er eens bij te pakken.